2. miesiąc życia dziecka

2. miesiąc życia dziecka - Rozwój fizyczny

Miesięczne niemowlę, leżąc na brzuchu, może już umieć unieść głowę i ramiona na wysokość 5 cm i utrzymać się w tej pozycji coraz dłużej. W pozycji pionowej 2 miesięczne niemowlę zachowuje chwiejnie wyprostowaną postawę, a podtrzymywane w pozycji pionowej dobrze kontroluje ustawienie głowy.

W 2 miesiącu życia dziecko, dotykając podłoża, ugina nogi, a nawet czasem samodzielnie przewraca się z boku na plecy. Leżąc na pleckach, dziecko zaczepia zawieszone w zasięgu rąk zabawki i niekiedy udaje mu się utrzymać przedmiot włożony mu przez dorosłego do ręki.

 Miesięczne niemowlę coraz chętniej i na dłużej zatrzymuje wzrok na interesującym go obiekcie, częściej zwraca uwagę na kolorowe przedmioty, zwłaszcza te o zdecydowanych barwach.

Dziecko może wciąż machać energicznie rączkami, nóżkami, wiercić się, a nawet wyciągać rączkę w kierunku interesującego je przedmiotu. 2 miesięczne dziecko widzi już z większej odległości. Jego mózg doskonali widzenie obuoczne.

Z czasem u niemowlaka wydłużają się odstępy między drzemkami, dziecko w ciągu dnia jest coraz bardziej ożywione. Już wkrótce będzie sypiało o określonych porach.
W odczuwaniu głodu pojawia się pewna regularność, Dziecko dopomina się o jedzenie najczęściej co trzy godziny. Jednak apetyt 2 miesięcznego niemowlaka szybko rośnie. Lekarze nazywają to skokiem rozwojowym. Wówczas dziecko może domagać się jedzenia nawet częściej niż co godzinę.

 2 miesięczne dziecko wkłada do buzi rączki – i nie jest to tylko przypadkowy odruch, w ten sposób niemowlę poznaje świat. Wkrótce zacznie wkładać do buzi wszystko, co wpadnie mu w ręce.

Między 6. a 8. tygodniem życia u dziecka zaczyna pojawiać się kolka– czyli bolesne bóle brzucha. które są opisane na moim blogu .Sygnalizuje je napadowy płacz, niedający się ukoić. Możesz wtedy spróbować utulić dziecko głaskaniem, przytulaniem, ciepłą kąpielą, śpiewaniem, masażem brzuszka. Dolegliwości zmniejszają się też po zmianie pozycji dziecka, położeniu na pochyłym podłożu i stosowaniu ciepłych okładów na brzuszek.
 Rady dla rodziców:

• Umożliwiaj 2 miesięcznemu dziecku trening główki (dziecko, pod twoim okiem, powinno czasem poleżeć na brzuszku na twardym podłożu z rączkami pod klatką piersiową).
• Stymuluj rozwój koordynacji wzrokowej, umieszczając kolorowy przedmiot w odległości ok. 30 cm od twarzy dziecka i powoli zataczaj nim kręgi.
• Pomóż dziecku w nauce chwytania, umieszczając jakąś zabawkę blisko jego dłoni, a gdy niemowlę próbuje sięgać, włóż tę rzecz w jego zaciśniętą piąstkę i delikatnie rozprostuj mu palce.
  

2. miesiąc życia dziecka - Rozwój emocjonalny

Pod koniec 2. miesiąca pojawia się pierwszy uśmiech dziecka, zarezerwowany oczywiście dla ciebie. Dziecko uśmiecha się w reakcji na uśmiech innej osoby lub na coś, co mu się szczególnie spodoba. Wkrótce niemowlę nauczy się, że swoim zachowaniem może wywoływać reakcję u obserwującej je osoby. Pod koniec 2 miesiąca może pojawić się głośny śmiech, któremu towarzyszą radosne, szybkie ruchy rąk i nóg. Dziecko w tym czasie przepad​a za towarzystwem, lubi inne dzieci, a obce osoby jeszcze nie wzbudzają w nim lęku.

W 5. tygodniu życia u niemowlęcia w czasie krzyku mogą pojawić się też pierwsze łzy. To dowód na rozwój skomplikowanych reakcji układu nerwowego. Rozpoczęcie aktywności gruczołów łzowych wzbogaca życie dziecka w jeszcze jeden sposób wyrażania emocji.
 Wraz z rozwojem układu nerwowego oraz w miarę, jak postępuje rozwój zmysłów niemowlę zaczyna aktywnie nawiązywać kontakt ze światem zewnętrznym. Zaczyna się u niego kształtować pewna gama nowych reakcji emocjonalnych, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Dziecko ożywia się, kiedy np. jest przygotowywane do karmienia. 2 miesięczne niemowlę zaczyna reagować mimiką na widok twarzy i tonu głosu ludzkiego. Można zauważyć, ze niemowlę oczekuje na pewne rutynowe czynności – radośnie wymachuje rączkami, kopie.

Dziecko staje się ciekawskie, uwielbia, gdy nosisz je na rękach i może rozglądać się znad twojego ramienia. Niezwykle żywo reaguje na twój widok. Nikt nie potrafi go tak uspokoić jak ty – przestaje płakać, gdy tylko podchodzisz do łóżeczka. Z ciekawością przygląda się twojej twarzy, uwielbia słuchać, kiedy do niego mówisz spokojnym, melodyjnym głosem. I samo zaczyna gruchać! A gdy powtarzasz za nim „a-gu", potrafi cieszyć się i się zaśmiewać.


Rady dla rodziców:

• Nad łóżeczkiem powieś kolorowe zabawki, baw się z dzieckiem, kiedy leży w łóżeczku.
• Podaruj sobie i dziecku zwykłe momenty bycia razem; połóż się na podłodze, a niemowlę na swoim brzuchu, by mogło poczuć twoje ciepło, usłyszeć głos i bicie twego serca.
• Mów do dziecka, przytulaj, śpiewaj mu kołysanki, czytaj głośno proste książeczki, próbuj rozmawiać z 2 miesięcznym dzieckiem poprzez powtarzanie dźwięków, jakie wydaje.

 

. miesiąc życia dziecka - Rozwój intelektualny

2 miesięczne dziecko staje się aktywnym obserwatorem, chętnie naśladuje mimikę twarzy, gesty, ruchy i dźwięki otaczających je osób. Zaczyna wydawać też krótkie gardłowe dźwięki: „agu”, „ga”, „kha”, „ehe”, „he” tzw gaworzenie . Z czasem będzie wzbogacało swoje „słownictwo” i powtarzało więcej dźwięków wydawanych przez ciebie i naśladowało głosy domowników. Uważa się, że w ciągu pierwszych sześciu tygodni życia repertuar dźwięków wzbogaca się aż czterokrotnie w porównaniu z wyjściowym!



W miarę jak coraz wyraźniej zarysowuje się temperament i osobowość dziecka zaczynasz zauważać, czy niemowlę pociągają nowe sytuacje, czy też stara się ich uniknąć. Niektóre niemowlęta cieszą się z nowych doświadczeń, zabawek, twarzy, inne najwyraźniej są ostrożne, niechętne zmianom, mogą reagować na nie płaczem.



Rady dla rodziców:

• Dbaj o spokojną, ciepłą atmosferę w domu, stany uczuciowe twojego dziecka są odbiciem stanów uczuciowych i zachowań osób w jego otoczeniu.
• Gdy dziecko jest wyspane i najedzone, noś je. Pokaż mu zapaloną lampę, widok za oknem, opowiadaj, co widzisz.
• Baw się z dzieckiem w rozpoznawanie dźwięków, potrząsaj grzechotką i obserwuj, jak zareaguje, gdy potem użyjesz np. dzwoneczka.
• Rozmawiaj z niemowlęciem, zmieniając intonację głosu.
• Czytaj proste książeczki najlepsze są wiersze dla dzieci

2. miesiąc życia dziecka - Co cię może zaniepokoić?

Szczepienia. W 2 miesiącu życia dziecko otrzymuje kolejną dawkę szczepień. Mogłaś jednak usłyszeć o reakcjach poszczepiennych i w związku z tym boisz się zaszczepić dziecko. Spokojnie! Wszystkie obowiązkowe i zalecane szczepienia są dla dziecka bezpieczne i zwykle niemowlęta nie mają po nich żadnych komplikacji, ewentualnie reagują lekką gorączką czy spuchnięciem miejsca po szczepieniu.



Ciemieniucha. W 2 miesiącu życia na główce dziecka czasem pojawiają się żółte łuski, które ni chcą schodzić podczas mycia. To ciemieniucha. Nie jest bolesna, ani niebezpieczna, ale ze względów higienicznych powinnaś jej się pozbyć,więcej przeczytasz na moim blogu



Niezstąpienie jąder do moszny. U niektórych 2 miesięcznych chłopców nadal można obserwować niezstąpienie jąder do moszny. Uzbrój się w cierpliwość. Tylko w nielicznych przypadkach jądra nie zstępują przed pierwszym rokiem życia.

Stopy 2 miesięcznego dziecka mogą być lekko skierowane do wewnątrz. To wynik przebywania w brzuchu mamy. W ciągu kolejnych kilku miesięcy stopy powinny przyjąć prawidłową pozycję.

1. miesiąc życia dziecka

Możesz być nieco rozczarowana wyglądem swojego dziecka zaraz po porodzie. Noworodek może mieć zniekształconą i stosunkowo dużą główkę, opuchnięte powieki, mocno zaróżowioną, pomarszczoną skórę. Niektóre noworodki mają na twarzy zaskórniaki – to skutek niedojrzałej pracy gruczołów łojowych. Nie musisz się tym przejmować. Wszystko to wkrótce zniknie. Na dłużej pozostaną na główce dziecka dwa miękkie miejsca, tzw.ciemieniucha Większe z nich, tzw. ciemię duże, całkowicie zarasta dopiero w 2. roku życia.
Rączki i nóżki noworodka są pulchne, pokryte fałdkami tłuszczu, zgięte we wszystkich stawach. Dziecko od początku bardzo energicznie nimi porusza.

Noworodek przychodzi na świat z bezwarunkowymi odruchami. Większość z nich zaniknie pod koniec 4. miesiąca życia.

•  Odruch Babińskiego: kiedy połaskoczesz dziecko po podeszwie stopy, małe palce zegną się do środka, natomiast duży palec wygnie się do góry.
• Odruch Moro: przestraszone nagłym ruchem lub hałasem dziecko gwałtownie rozprostowuje rączki i nóżki, a następnie przyciska rączki i nóżki do siebie, zaciskając piąstki.
• Odruch chwytny: noworodek zaciska palce na twoim kciuku lub innym podanym przedmiocie z taką siłą, że jesteś w stanie unieść dziecko do góry.
• Odruch Rootinga: kiedy delikatnie muśniesz dziecko w policzek, ono delikatnie odwróci główkę w tę stronę i otworzy buzię, gotowe do ssania.
• Odruch kroczenia: podtrzymując dziecko w pozycji pionowej pod paszkami w taki sposób, by stópkami dotykało ziemi, zobaczysz, jak stawia krok za krokiem, jakby chodziło.

Wzrok noworodka nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, dziecko wykazuje słabą wrażliwość na kontrasty i nie rozpoznaje szczegółów, ale potrafi wodzić za wolno przesuwającą się zabawką (w odległości 20-30 cm). Poza dostrzeganiem różnych odcieni bieli i czerni, nie odróżnia kolorów. Jego oczy są nadwrażliwe na światło, a nadwrażliwość ta, spowodowana tym, że dziecko do momentu urodzenia przebywało w mroku, utrzymuje się około miesiąca.

Dziecko słyszy od urodzenia, a właściwie dużo wcześniej (już między 12. a 16. tygodniem życia płodowego słyszy szum krwi przepływającej przez łożysko). Słuch noworodka jest jednak przytępiony. Dopiero w 2. kwartale 1. roku życia usłyszy czyste i wyraźne dźwięki i będzie żywo na nie reagować. Niemowlę rozpoznaje twój głos, słysząc cię, stara się odwrócić główkę w twoją stronę, chętnie też obserwuje twoją twarz.

Noworodek wyczuwa 4 podstawowe smaki: słodki, kwaśny, gorzki i słony. Ten ostatni zna najlepiej, gdyż wody płodowe zawierają sporo soli.


1 miesięczne niemowlę waży o ok. 700 g więcej i jest większe o 2 cm.

Noworodek powoli odkrywa swoje ciało, zwłaszcza rączki, które chętnie wkłada do buzi. 1 miesięczne dziecko umie, leżąc na brzuchu, unosić główkę, wydawać krótkie dźwięki, może również umieć złączyć obie rączki.

Rady dla rodziców:

• Delikatnie masuj niemowlę, np. po kąpieli, kiedy nacierasz dziecko oliwką, głaskaj czule rączki, nóżki, plecki, buzię.
• Jak najczęściej zbliżaj twarz do dziecka i przemawiaj do niego czule.
• Zawieś nad łóżeczkiem czarno-białe zabawki, noworodkowi łatwiej je dostrzec. Po kilku tygodniach zamień je na kolorową karuzelę.
• Już od pierwszych tygodni możesz bawić się z dzieckiem w "A kuku!".

1. miesiąc życia dziecka - Rozwój emocjonalny

Noworodek nie odróżnia na razie dnia od nocy. Gdy jest głodny, po prostu budzi się i domaga piersi.


Noworodek reaguje na dźwięki. Na głos dzwonka zareaguje np. wstrząśnięciem ciała, płaczem lub uciszeniem się. Może też uśmiechać się, gdy się do niego śmiejesz, a nawet zapiszczeć z radości.

Jak zrozumieć niemowlę
Noworodek potrafi skupiać wzrok na przedmiotach i osobach oraz śledzić przedmioty poruszające się w jego polu widzenia. 1 miesięczne niemowlę rozpoznaje widziany wcześniej przedmiot, jeśli pojawi się ponownie po 2-3 sekundach.

Już teraz można zaobserwować zalążki temperamentu i osobowości twojego dziecka. Aktywność niemowlęcia jest cechą wrodzoną i pozostaje na niezmiennym poziomie przez całe życie: dzieci ruchliwe, krzykliwe, często czuwające, pozostaną aktywne do końca życia. Dziecko spokojne, mało ruchliwe będzie miało prawdopodobnie zrównoważony temperament.

Pamiętaj, że jesteś dla 1 miesięcznego niemowlęcia najważniejszą osobą. Dziecko rozpoznaje cię przez zapach, widok oraz głos. Lubi, jak mu śpiewasz, zwłaszcza kołysanki  i łatwe melodie z powtarzającym się rytmem.

Rady dla rodziców:

• Bądź spokojna. Jeśli będziesz okazywać swoje zniecierpliwienie i rozdrażnienie, dziecko szybko to wyczuje i samo stanie się drażliwe.
• Mów, przytulaj, śpiewaj (specjaliści twierdzą, że dzieci, którym śpiewano, szybciej zaczynają mówić).
• Pozwól dziecku przypatrywać się swojej twarzy, rób różne miny i obserwuj, jak reaguje.
• Pod koniec 4. tygodnia kup dziecku proste zabawki, np. pozytywkę, pajacyki do zawieszenia nad łóżeczkiem, pluszowe. zwierzątka, nietłukące się lusterka (zadbaj o to, by były bezpieczne, bez kantów, sznurków i nitek).

 

1. miesiąc życia dziecka - Rozwój intelektualny

Twoje niemowlę w pierwszych tygodniach życia nie jest zbyt towarzyskie. Na początku śpi nawet 20 godzin na dobę i poza snem umie wykonywać tylko podstawowe czynności – oddychać, ssać, wydalać.

Dlaczego dziecko nie chce spać 


Pierwszym i najważniejszym rodzajem ekspresji 1 miesięcznego niemowlęcia jest krzyk, poprzez który komunikuje się ze światem. Dziecko angażuje podczas krzyku nie tylko gardło, ale i całe ciało: rączki i nóżki. Z czasem nauczysz się rozróżniać różne rodzaje płaczu i rozumieć, co który oznacza.


Dlaczego niemowlę płacze

1 miesięczne niemowlę rozpoznaje twarz mamy i przestaje płakać, gdy ją widzi lub słyszy jej głos. Zna go jeszcze z życia płodowego. Twój widok wywołuje u dziecka ożywienie, wprawia w dobry nastrój, przynosi spokój, ukojenie, daje poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak ważna jest twoja bliskość. Niemowlęta potrzebują mamy jak powietrza. Chcą czuć jej dotyk, ciepło, zapach, dlatego im częściej będziecie przytulać się do siebie, tym lepiej. Jeśli dziecko jest bardzo niespokojne, spróbuj nosić je w chuście.


Już w 3. tygodniu życia noworodek z wielką chęcią obserwuje ludzi, przedmioty i to, co się wokół niego dzieje. Przerwy w ssaniu nieco się wydłużają.

1 miesięczne niemowlę rozróżnia poszczególne części twarzy mamy, szczególnie interesują je jej oczy. Dziecko zaczyna się interesować zabawkami w jaskrawych kolorach, lusterkami, wiszącą nad łóżeczkiem karuzelą.

Rady dla rodziców:

• Pochylaj się nad dzieckiem jak najczęściej, mów do niego czule, rób różne miny, śpiewaj.
• Kołysz, noś, pieść dziecko.
• Wykorzystaj czas karmienia na „rozmowę” z dzieckiem, pieszczoty i nawiązywanie kontaktu wzrokowego.

1. miesiąc życia dziecka - Co cię może zaniepokoić?

Noworodek oddycha  energicznie i szybko: do 45 razy na minutę. Jego oddechy są nieregularne i płytkie, a krótkie okresy bezdechów są całkowicie normalne w tym okresie.

Noworodek najpierw zmniejsza swoją wagę urodzeniową, odzyskuje ją dopiero po ukończeniu dwóch tygodni.

1 miesięczne niemowlę może mieć zeza. To normalny objaw i nie powinien wzbudzać niepokoju, chyba że nie ustąpi w ciągu pierwszych trzech miesięcy (wtedy zabierz niemowlę do lekarza).
Oko noworodka nie wydziela jeszcze łez. Dziecko zapłacze prawdziwymi łzami dopiero w 2. lub 3. miesiącu życia. Ruchy gałek ocznych są nieskoordynowane, może się więc wydawać, że maluch ma zeza.

Pieluszkowe zapalenie skóry

Pieluszkowe zapalenie skóry to niegroźna choroba skóry krocza, pośladków, a czasami również przyśrodkowych powierzchni ud noworodków i  niemowląt. Jej przyczyna nie jest do końca poznana.

Uważa się, że występowaniu pieluszkowego zapalenia skóry sprzyja stosowanie pieluszek jednorazowych  i używanie do pielęgnacji noworodka wilgotnych chusteczek. Hipoteza te nie została jednak w jednoznaczny sposób potwierdzona.

Zmiany skórne, podobne do występujących w pieluszkowym zapaleniu skóry, spotyka się również u dzieci z zakażeniami układu moczowego (ich przewlekły charakter może być wówczas pierwszym objawem choroby nerek), jak również u dzieci oddających kwaśne, biegunkowe stolce.
 Zmieniona chorobowo skóra jest zaczerwieniona, nieznacznie obrzęknięta, pokryta drobnymi, czerwonymi grudkami, które mogą się zlewać. Czasami obserwuje się wysięk ze zmian chorobowych. Dziecko z pieluszkowym zapaleniem skóry jest niespokojne, gdyż dolegliwość ta może sprawiać mu ból. Zwykle jednak nie obserwuje się świądu ani gorączki.

W przypadku podejrzenia pieluszkowego zapalenia skóry dziecko powinno być zbadane przez lekarza pediatrę – przede wszystkim z powodu konieczności wykluczenia „ogólnoustrojowej” przyczyny choroby.

Do pielęgnacji zmienionej chorobowo skóry należy używać wody z mydłem dla dzieci. Podczas toalety, powinno się ją przecierać delikatne, by nie sprawiać dziecku bólu i nie doprowadzać do otarcia naskórka. Należy też często „wietrzyć” pośladki, ale przykrywając nóżki i tułów dziecka – tak, by nie doszło do wyziębienia.

Lekarz przepisze również odpowiednie maści lub kremy do pielęgnacji zmienionej chorobowo skóry. Najczęściej będą to środki przeciwzapalne, zawierające niewielką dawkę sterydów (0,1-1%). Przy braku poprawy konieczne jest zastosowanie kremów zawierających substancje przeciwgrzybicze.

Przed drażniącym działaniem moczu i kału skórę będą chroniły preparaty zawierające tlenek cynku oraz lanolinę. W przypadku zmian sączących polecany jest roztwór spirytusowy (1%) fioletu gencjany. W okresie gojenia zmian naskórek łuszczy się – wówczas konieczne jest stosowanie maści natłuszczających lub tzw. emolientów.

Ciemieniucha

Kilka dni po porodzie gruczoły łojowe noworodka pracują pełną parą. W efekcie często zdarza się, że na skórze głowy pojawiają się żółte, przypominające łupież łuski. Mogą pokrywać niewielkie fragmenty skóry, lub tworzyć skorupę na całej głowie. To ciemieniucha – popularna przypadłość noworodków i niemowląt. Na szczęście to wyłącznie problem estetyczny. Ciemieniuchy najlepiej pozbyć się, zmiękczając łuski oliwką na pół godziny przed kąpielą malucha. Kolejny krok to wyszczotkowanie główki miękką szczotka, a następnie umycie jej delikatnym szamponem. Przy bardzo zaawansowanym problemie, warto skorzystać z maści przepisanej przez lekarza. Najczęściej jednak domowe zabiegi wystarczają, a ciemieniucha samoistnie zanika około 3 miesiąca życia dziecka.

Z mojego doświadczenia używanie oliwki to najlepszy sposób i wyczesywanie szczoteczką twardszą

Co to jest skala Apgar?

Skala Apgar służy do oceny stanu zdrowia noworodka po przyjściu na świat. Podczas badania lekarz pediatra ocenia pięć elementów: oddychanie, tętno, wygląd skóry, odruchy i napięcie mięśni. za każdy przyznaje 0, 1 lub 2 punkty, więc maksymalny wynik to 10 punktów. Nie oznacza to jednak, że wynik poniżej 10 jest powodem do niepokoju. Jeśli tylko maluch ma co najmniej 7 punktów w skali Apgar, jego stan uznawany jest za dobry. Od 4 do 6 punktów niezbędna jest opieka medyczna i podawanie tlenu. Poniżej 4 punktów maluch musi mieć wspomaganą także pracę serca.

Waga niemowlaka

Podobnie jak ludzie dorośli, dzieci mogą bardzo różnić się między sobą! W Polsce dziecko przychodzące na świat waży średnio 3,5 kg. Większość noworodków mieści się w przedziale od 2,5 kg do 4,5 kg.

Masa urodzeniowa uzależniona jest od czynników genetycznych oraz stanu zdrowia i odżywienia matki w czasie ciąży. To jednak nie urodzeniowa masa ciała się liczy lecz tempo w jakim dziecko przybiera następnie na wadze.

Utrata wagi po przyjściu na świat

Wszystkie dzieci rozwijają się w pewnym ustalonym rytmie. Zwykle zaraz po przyjściu na świat tracą na wadze! Dzieje się tak dlatego, że potrzebują czasu, by nauczyć się pić mleko. Jeśli karmisz piersią, Twój organizm również musi przystosować się do produkcji mleka. W pierwszych dniach po urodzeniu dzieci często tracą do 10% masy ciała. Około 10. dnia życia dziecko powinno zacząć przybierać na wadze.

Pomiar wzrostu

Wzrost i wagę dziecka mierzymy na siatce centylowej. Niezależnie od tego, czy dziecko jest małe czy duże, powinno ze stałą prędkością przybierać na wadze i pozostawać w tym samym przedziale na siatce centylowej. Fakt, że dziecko jest na samej górze lub na samym dole siatki nie oznacza, że ma nadwagę lub niedowagę.
Pamiętaj o regularnych wizytach w przychodni. Wzrost i zdrowie dziecka będą wtedy pod stałą kontrolą. Na wszystkie pytania i obawy odpowie pielęgniarka środowiskowa.

Ile powinno przybierać na wadze moje dziecko?

W pierwszych tygodniach życia masa ciała dziecka zwiększać się będzie prawdopodobnie o około 175 g do 225 g tygodniowo. Mniej więcej w szóstym miesiącu dziecko będzie ważyło dwa razy tyle, ile ważyło w momencie urodzenia. Od tego momentu przyrost wagi ulegnie stopniowemu spowolnieniu.
Siatki centylowe stanowią jedynie pewien punkt odniesienia. Owszem, waga dziecka powinna pozostawać w tym samym przedziale, jednak nie martw się, jeśli od czasu do czasu dziecko będzie ważyło mniej. Utrata wagi może być wynikiem gwałtownego wzrostu, choroby, trudności w przystosowywaniu się do stałych pokarmów lub zwiększonych wydatków energetycznych, jeśli dziecko zaczęło właśnie raczkować. Jeśli wzrost dziecka budzi Twoje obawy, porozmawiaj z pielęgniarką środowiskową lub lekarzem.

Czkawka u niemowlaka

Czkawka pojawia się u niemowląt bardzo często, nawet kilka razy w ciągu doby. Nie jest groźną przypadłością, ale naturalną reakcją. Zdarza się już w życiu płodowym. Częstotliwość występowania czkawki maleje zwykle z wiekiem.

Czym jest czkawka

Czkawkę można określić jako reakcję na chwilowe zakłócenia pracy przepony. Na skutek skurczów mięśni przepony oraz mięśni krtani, przy nagłych wdechach, pojawia się mimowolny odgłos. Skurcze mięśni przepony pojawiają się na skutek drażnienia nerwów przepony i jej samej. Wysoka częstotliwość występowania czkawki u niemowląt wynika najprawdopodobniej z niedostatecznego rozwinięcia układu nerwowego, a w związku z tym ze słabo rozwiniętego mięśnia przeponowego.

Powody czkawki u niemowlęcia

Czkawka w niemowlęcia może pojawiać się z kilku przyczyn:

• zachłyśnięciem się/ połknięciem powietrza

Niemowlę połyka powietrze przede wszystkim podczas karmienia, zwłaszcza  gdy je zbyt łapczywie (w rezultacie powietrze jest zasysane wraz z pokarmem). Gdy dziecko jest karmione naturalnie, czkawka występuje zwykle na skutek nieprawidłowego uchwycenia piersi. W przypadku karmienia sztucznego czkawka może mieć związek ze zbyt dużą dziurką w smoczku lub niecałkowitym wypełnieniem smoczka butelki pokarmem podczas jego podawania.
Czkawka może być również wynikiem zbyt mocnego i gwałtownego nabrania powietrza.

• wypełnieniem brzuszka po jedzeniu

Czkawka popokarmowa pojawia się po karmieniu, gdy mały brzuszek jest przepełniony jedzeniem, a układ pokarmowy nie radzi sobie ilością pożywienia.

• ochłodzeniem/ zbyt niską temperaturą

Czkawkę wywołuje zbyt niska temperatura otoczenia oraz lekkie ubranie dziecka. Najczęściej dochodzi do tego podczas kąpieli i przewijania.

• głośnym śmiechem

Dziecko śmiejąc się, łyka powietrze, co powoduje właśnie czkawkę.

Czkawka może również wystąpić bez konkretnej przyczyny.

Sposoby na czkawkę u niemowlęcia

Aby pozbyć się czkawki u niemowlęcia, dobrze jest wiedzieć, co ją wywołało. W wielu przypadkach można nawet zapobiec czkawce:

• Podczas karmienia zadbajmy o właściwe ułożenie niemowlęcia i prawidłowe przystawienie do piersi, a przy karmieniu butelką zwróćmy uwagę, aby smoczek w podawanej butelce był zawsze wypełniony (zapobiegnie to zapowietrzeniu)

• Po posiłku zawsze pilnujmy, żeby dziecku odbiło się. Jeśli mimo tego czkawka pojawi się, warto jest podać kilka łyczków ciepłej wody. Dobrze jest przystawić dziecko na krótko do piersi, co umożliwi, poprzez regularne oddychanie i połykanie, „zresetowanie” przepony.

• Gdy brzuszek jest przepełniony pokarmem, musimy poczekać aż część jedzenia przejdzie do jelit z żołądka, co w efekcie zakończy czkawkę. W tym przypadku pomaga noszenie w pozycji pionowej.

• W sytuacji wychłodzenia ogrzewamy ciało niemowlęcia, okrywając kocem, przytulając, podając pierś lub ciepłą wodę do picia.

Kiedy czkawka powinna niepokoić

Czkawka powinna zaniepokoić, gdy trwa bardzo długo, nawet kilka godzin i żadne metody nie przynoszą poprawy. Tak przebiegająca czkawka musi zostać skonsultowana z lekarzem.

Czkawka nie może utrudniać regularnego karmienia i zakłócać snu. Częste, uporczywe czkawki wskazują czasami na refluks żołądkowo-przełykowy (czkawce towarzyszą wtedy również inne symptomy refluksu). Wtedy konieczne jest podjęcie leczenia.

Częsta, długo utrzymująca się czkawka może być również efektem poważnych chorób, między innymi choroby ośrodkowego układu nerwowego, zaburzeń metabolicznych lub chorób jamy brzusznej.

Mam za mało mleka! Co robić, gdy laktacja słabnie?

Słabnąca laktacja to najczęstszy powód rezygnacji z karmienia naturalnego. Na szczęście są sposoby, by zwiększyć laktację. Co robić, jeśli chcesz nadal karmić piersią, ale masz za mało mleka?

 

Laktacja - początki karmienia i problemy z tym związane

Decyzja o karmieniu dziecka piersią zwykle przychodzi łatwo. O wiele trudniej, już kiedy maluch się urodzi, w tym postanowieniu wytrwać. Problemy z laktacją pojawiają się bardzo często (zwłaszcza jeśli karmi się pierwsze dziecko), dlatego warto zawczasu zapoznać się z możliwymi trudnościami, aby potem się nie rozczarować i zbyt łatwo nie poddać.

Laktacja

Już w czasie ciąży pobudzana jest aktywność gruczołów mlecznych, jednak dopiero wraz z urodzeniem łożyska (spada wtedy poziom estrogenów, a wzrasta poziom prolaktyny) trafia do przysadki mózgowej informacja o potrzebie wytwarzania mleka.
Pokarm matki nie zawsze jest jednakowy. Po porodzie dziecko spija siarę. Jest to gęsty i żółtawy pokarm bogaty w ciała odpornościowe. W tym okresie też dziecko nie potrzebuje jeszcze dużych ilości mleka – z reguły jest senne i odpoczywa po trudach porodu. Mniej więcej w czwartej, piątej dobie po porodzie siara zmienia się w mleko przejściowe. Wytwarzane jest do około piętnastego dnia po urodzeniu dziecka. Charakteryzuje się większą kalorycznością, mniejszą ilością białka, a większą tłuszczu. Mleko dojrzałe pojawia się około trzeciego tygodnia po porodzie i zawiera więcej laktozy i tłuszczu.
Także w ciągu jednego karmienia mleko zmienia swój charakter, dlatego tak ważne jest opróżnienie piersi do końca. Najpierw dziecko ma możliwość zaspokojenia pragnienia – mleko jest więc wodniste, dopiero później maluch je – kolejna partia mleka zawiera więcej tłuszczu i białka.
W ciągu dnia mleko zawiera więcej białka i laktozy, zaś w nocy jest bogatsze w tłuszcz, dzięki czemu dziecko nie budzi się tak często.

Brak pokarmu / mało pokarmu

Jak pisaliśmy wyżej, w pierwszych dobach po porodzie kobieta może mieć wrażenie, że brakuje jej pokarmu. Utwierdzać w tym przekonaniu może ją dodatkowo płacz przystawianego do piersi dziecka. Nic bardziej mylnego! Naturalne w procesie laktacji jest to, że pierwszy pokarm – siara nie pojawia się w dużych ilościach. Ponieważ jednak konsystencją przypomina gęstą śmietanę, dziecku ta ilość w zupełności wystarcza.
Jeśli malec płacze przy piersi, winy należy upatrywać raczej w technice karmienia. Maluch rodzi się co prawda z odruchem ssania, ale prawidłowego przystawiania trzeba się jednak nauczyć – tak dziecko, jak i matka. Warto wtedy zwracać się z prośbą o pomoc do położnych lub do przyszpitalnej poradni laktacyjnej.

Nawał pokarmu / zastój pokarmu / zapalenie piersi

Między 3-5. dobą po porodzie dochodzi do tzw. nawału pokarmu. Jest to efekt odpowiedzi gruczołów mlecznych na częste przystawianie do piersi. To proces naturalny. Na tym etapie piersi mogą być obrzmiałe, twarde, gorące. Najlepszym sposobem na rozwiązanie problemu jest przystawianie dziecka. Nie polecamy tu opróżniania piersi laktatorem, bo może to spowodować efekt wręcz przeciwny od zamierzonego. To dziecko, nie laktator, ssąc, powinno przesłać do organizmu informację, jakiej ilości pokarmu potrzebuje. Warto też robić zimne okłady.
Jeśli dziecko źle ssie (nie opróżnia całej piersi) lub jeśli przystawiamy tylko do jednej piersi, drugą zaniedbując – może dojść do zastoju pokarmu, a nawet zapalenia piersi. Kiedy pokarm zalega, pierś twardnieje jak kamień, staje się wyjątkowo bolesna, można wyczuć guzki. Dalsze zaniedbania w konsekwencji prowadzić mogą do zapalenia piersi, które dodatkowo objawia się gorączką, dreszczami, bólem głowy. W tej sytuacji trzeba już zastosować leki.
Co należy zrobić przy zastoju pokarmu?

• często przystawiać dziecko do piersi
• jeszcze raz przyjrzeć się technice karmienia i wyeliminować błędy
• zmieniać sposoby karmienia (spod pachy, na leżąco, itd.)
• masować obolałą pierś, zwłaszcza miejsca, gdzie wytworzyły się grudki
• zastosować okłady z rozbitych, schłodzonych w zamrażarce liści białej kapusty

Pękające brodawki

Problem rodzi się wtedy, gdy dziecko chwyta pierś zbyt płytko (za brodawkę, zamiast za otoczkę brodawki). Brodawka pęka i krwawi. Sposoby leczenia poranionej piersi:

• dokładne osuszanie i wietrzenie piersi
• smarowanie własnym mlekiem
• zastosowanie maści na zranione brodawki
• korekta przystawiania dziecka do piersi
• zwrócenie uwagi na sposób usuwania piersi z buzi dziecka (palcem wskazującym rozsunąć wargi i dziąsła dziecka, następnie delikatnie wyjąć pierś)

Wklęsłe lub płaskie brodawki

Brodawka płaska nie wyciąga się pod wpływem stymulacji czy zimna, natomiast brodawka wklęsła chowa się po uciśnięciu otoczki. Defekt uniemożliwia karmienie piersią, ponieważ dziecko nie umie uchwycić brodawki i ssać. Rozwiązaniem problemu jest wykonywanie ćwiczeń Hoffmana (już w III trymestrze ciąży). Ćwiczenie polega na tym, że chwytamy brodawkę pomiędzy palec wskazujący a kciuk i rozciągamy naprzemiennie – raz w lewą, raz w prawą stronę. Można też stosować kapturki do karmienia, a między karmieniami nakładki korekcyjne (te jednak są dość drogie).

Dziecko płacze dlaczego???

Płacz jest typowym zachowaniem maluchów. Nie sposób sobie wyobrazić dziecka, które nie przejawia tej formy ekspresji. Gdy opiekujemy się niemowlakami musimy być otwarci na ich różnorakie potrzeby. Odpowiedzialność jest jedną z najistotniejszych cech rodzicielstwa. Zwiększajmy więc stale swoją wiedzę, aby jej zakres był jak najszerszy.    

Dziecięcy sygnał – płacz                  
Płacz to jedno z najczęściej powtarzających się zachowań u małych dzieci. Płaczą one gdy są głodne, gdy dokucza im kolka albo ból w innej postaci, kiedy pora, aby zmienić pieluszkę bądź jeśli są zmęczone. Ale mogą ronić łzy także, gdy za bardzo się nudzą lub jest im za zimno bądź za gorąco. W trakcie badań nad maluchami naukowcy ustalili, iż dzieci płaczą najwięcej pod koniec dnia, gdy chcą rozładować kumulujące się przez cały czas napięcie. Kiedy się nimi zajmujemy, nie możemy zbyt intensywnie ingerować w ich indywidualny rytm, gdyż także będą stawać się trudne do zniesienia. Ciągłe obcowanie z własnymi pociechami pozwala nam lepiej wczuwać się w ich potrzeby i sprawniej rozpoznawać co jest przyczyną płaczliwości w danym momencie. Na tym bowiem polega rola tego zachowania – na uświadomieniu rodzicowi, że występuje jakiś problem. Nadwrażliwe niemowlaki płaczą znacznie częściej, gdyż bodźce, które na innych nie robią wrażenia, dla nich stanowią wystarczający próg pobudzający.

Reakcja rodzica                
Maluchy, które nie umieją mówić, wyrażają swoje komunikaty płacząc. Dla rodziców słuchanie płaczu jest dyskomfortem. Tak właśnie zaplanowała to natura – histeria staje się dla opiekunów nie do zniesienia i mają podwójną motywację, aby jak najszybciej rozwiązać problem. Gdy rodzic słyszy płacz to zaczyna być spięty, szybciej bije mu serce i najogólniej mówiąc przeżywa stres. Irytacja potrafi być spora, lecz ma poziom na tyle stosowny, że nie myśli się o ucieczce tylko o szybkiej pomocy. Wnikliwa obserwacja jest niezastąpionym wstępem do poradzenia sobie z tego typu trudnościami. Gdy znamy podłoże określonego zachowania, jesteśmy w stanie elastycznie reagować. Czasem trafniejsze będzie użycie smoczka, a czasem przyniesienie przytulanki. Noszenie dzieci na rękach ma sporą moc uspokajającą i wspaniale sprawdza się, gdy zaatakuje kolka. Najmłodsi lubią być głaskani i brani na ręce. Odwracanie uwagi to sposób znany już od lat. Jednak czasem maluch nie łatwo daje się zwieść takim zabiegom. Gdy zaczynamy mówić do naszego podopiecznego, też będzie to miało działanie kojące. Analogicznie się stanie, kiedy podejmiemy się śpiewania. Im lepiej dostrzegamy potrzeby dziecka oraz im bardziej adekwatnie na nie reagujemy, tym rzadziej będzie nam ono sygnalizować płaczem, że coś jest nie w porządku.     

Przyglądając się maluchowi
Nieregularne długie zawodzenie, które z czasem staje się coraz bardziej intensywne i jest  połączone z machaniem rękami i kopaniem, sugeruje, iż maluch jest zmęczony. Takie dziecko może się wyginać i ziewać, jest niezmiernie marudne. Jeśli nasza pociecha płacze z głodu, to jednocześnie przekrzywia główkę i umiejscawia rączki w swoich ustach. Może przy tym się oblizywać i pokasływać. Płacz powodowany strachem to płacz gwałtowny, mający rozpaczliwy ton, zaś gdy niemowlę  płacze i chrząka w trakcie karmienia, stara się prostować nogi oraz macha rączkami to sygnał niepożądanych ruchów jelit. Gdy dziecko jest przegrzane, robi się spocone, jego oddech staje się przyśpieszony, skóra ulega zaczerwienieniu, a płacz jest marudny. Znów gdy jest zbyt zimno, maluch płacze naprawdę głośno. Pojawia się gęsia skórka i dziecko zaczyna być blade, może drżeć mu warga. Długie i intensywne płakanie może brać się z nadmiaru bodźców. Niemowlę takie intuicyjnie odwraca się od osób będących nieopodal jak i od źródła światła, aby ograniczyć napływ wrażeń z zewnątrz. Kiedy wyrzynają się pierwsze ząbki to kolejny powód, by strumieniami lały się łzy. Dzieci tracą wtedy apetyt i mają trudności ze snem, stolce mogą być rzadkie. Kolejna sytuacja to zaparcia. Maluch napina się, lecz mimo tego nie jest w stanie się wypróżnić. Brzuszek robi się twardy, a stolce przybierają postać kozich bobków. Jeśli u niemowlaka pojawia się katar, staje się on rozdrażniony. Oddech zaczyna być furczący, zasypianie przychodzi z trudem. Zatkany nosek uniemożliwia też wygodne ssanie piersi. Wtedy także dziecko częściej płacze. Niedojrzały układ pokarmowy ma skłonność do kolek. Maluch taki płacze głośno, bo boli go brzuszek. Poza tym podkurcza nóżki i niespokojnie się pręży. Charakterystyczną wskazówką jest oddawanie gazów.

Co mówią badania 
Badacze nie ustają w podpatrywaniu najmłodszych. Eksperymenty nad płaczącymi maluchami pokazały, że jeśli nie będziemy reagować na płacz dziecka, będzie ono zwiększać jego natężenie i zachowanie to będzie się przedłużać. Zareagowanie na taką sytuację, niepozostanie obojętnym, aż w siedemdziesięciu procentach pozwala zredukować płaczliwość. Maluchy, które nie zostaną pocieszone, będą płakać głośniej, będą też generalnie mniej ufały dorosłym, a w szczególności jeśli chodzi o zaspokajanie potrzeb. Fizjologicznie rzecz biorąc, zwiększa się u nich poziom kortyzolu, hormonu, który w zbyt dużym stężeniu jest toksyczny dla mózgu. Psychologiczna analiza tego zagadnienia pokazuje też, iż w pewien sposób uczymy takie pociechy poddawania się. Płacząc i nie uzyskując odpowiedzi czują one, że nie potrafią działać skutecznie. Dzieci przecież powinny mieć pewność, iż dostaną pomoc, wtedy gdy jej potrzebują. Błyskawiczne reagowanie opiekunów pozwala im czuć się o wiele bezpieczniej. Zaspokajanie potrzeb emocjonalnych jest ważne w trakcie całego naszego życia, lecz w najmłodszych latach w największym stopniu. To w dzieciństwie kształtuje się nasza psychika. Zaniedbanie więc lub nierozważne traktowanie tej sfery będzie zatem miało długofalowe konsekwencje.

Matczyna pierś
Przystawianie do piersi charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem efektywności w przypadku uspokajania maluchów kilku- i kilkunastomiesięcznych. Nawet gdy dziecko nie czuje głodu, z powodzeniem można podawać mu pierś, aby się wyciszyło. Chodzi o sam odruch ssania. Zatem smoczek, podobnie, też może spełniać tą funkcję. Jednak niemowlak przystawiany do piersi czuje faktyczną bliskość. Dzieci karmione w sposób naturalny sprawniej się rozwijają, nie tylko ze względu na dobrą wartość odżywczą matczynego mleka, ale i poprzez większe poczucie bezpieczeństwa jakie wytwarza się na skutek bezpośredniej styczności z matką. Podawanie pokarmu za pomocą piersi, w pierwszych miesiącach życia, jest zalecane przez Światową Organizację Zdrowia. Maluchy mające kontakt z piersią matki, są potem bardziej pewne siebie i bardziej zrównoważone emocjonalnie. Dzieci koniecznie powinny odbeknąć po jedzeniu, w przeciwnym razie mogą płakać po karmieniu, jeśli nałykają się powietrza i zgromadzą w brzuszkach niepotrzebne gazy.  
   
Aby płaczu było mniej
Ząbkowanie zaczyna się w trzecim lub czwartym miesiącu życia. Dziąsła stają się swędzące i pełne obrzęków, a ślina wydzielana jest w o wiele większej ilości. Ten nieprzyjemny dla malucha okres możemy wspomagać masażem dziąseł i stosowaniem żeli przeciwbólowych. Działają one odkażająco i przeciwzapalnie, znacznie są w stanie ograniczyć ból. Masaż dziąseł powinien być przeprowadzany za pomocą gumowej szczoteczki. Należy też mieć w zapasie sporą ilość śliniaków. Aby sobie ulżyć, dzieci biorą do buzi rozmaite przedmioty. Dobrą metodą jest podsuwanie im gryzaków wypełnionych żelem. Podawanie lekko schłodzonych napojów również ma znaczenie łagodzące. Jeśli natomiast chodzi o unikanie kolek, mamy mogą zakupić dla siebie herbatki antykolkowe i starannie zadbać o swoje odżywianie. Dieta kobiety musi być lekkostrawna. Trzeba unikać alkoholu i napojów z zawartością kofeiny, a także gazowanych, nie spożywać pikantnych potraw ani owoców cytrusowych. Gdy jednak kolka wystąpi, można podać dziecku preparat o właściwościach rozkurczowych i wiatropędnych. Masowanie brzuszka okrężnymi ruchami i ogrzewanie go termoforem to kolejne skuteczne metody. Możemy też rozgrzać żelazkiem pieluchę i okryć nią miejsce bólu albo po prostu malucha wykąpać, gdyż ciepła woda przyniesie taki sam efekt. Powinno się karmić dziecko w pozycji półleżącej. Jeśli będzie leżeć zupełnie poziomo, wtedy nałyka się więcej powietrza, a naszym celem jest temu zapobieganie. Po karmieniu należy położyć malucha na prawnym boku. Nie sposób wyeliminować płaczu z życia naszych podopiecznych. Póki dziecko jest zupełnie małe to najważniejszy sposób jego komunikacji z otoczeniem. Pamiętajmy, że dzieci nie płaczą dlatego, że są rozkapryszone, ale po to, by nam coś oznajmić. Naszym zadaniem jest więc odpowiednie reagowanie i wykorzystywanie działań profilaktycznych, tam gdzie jesteśmy w stanie je zastosować.
 

Niemowlak na basenie

Na basen z niemowlakiem - kiedy, dlaczego warto, i na co powinniśmy zwrócić uwagę?
Jeszcze niedawno było nie do pomyślenia, by z ledwie narodzonym niemowlęciem- bo nawet dwumiesięcznym- wybrać się na basen. Dziś myśl ta nikogo nie zaskakuje, co więcej- rodzice coraz częściej korzystają z tej formy spędzania czasu z dzieckiem. Nie brakuje jednak słów krytyki. Przeciwnicy basenowej aktywności ruchowej niemowląt twierdzą, że „nauka pływania dla niemowląt” jest wymysłem współczesności, trend ma charakter komercyjno-towarzyski i tak naprawdę nie niesie ze sobą żadnych szczególnych korzyści dla dziecka. Ba- jest to wręcz fanaberia rodziców- dziecko nie umie siedzieć, raczkować czy chodzić, a rodzice zmuszają je do pływania! To wbrew logice i naturze!
Otóż nic bardziej mylnego- woda dla maleńkiego dziecka to środowisko jak najbardziej naturalne- do niedawna przecież żyło ono w wodzie, w brzuchu mamy. Z tegoż to okresu, do około 6-8 miesiąca życia niemowlęcia, utrzymuje się naturalny odruch- maluch nie boi się wody i nie otwiera ust, kiedy się w niej zanurza. Odruch ten następnie zanika.
Powszechnie uznaje się, że przygoda niemowlęcia z basenem to idealna formą aktywności. Pływanie to nie tylko zabawa, sposób spędzania wolnego czasu czy forma kontaktu z dzieckiem. Dlaczego warto zabrać niemowlaka na basen? Okazuje się, że ruch w wodzie pobudza dzieci do rozwoju zarówno fizycznego, jak i psychicznego, bowiem:
- stymuluje rozwój ruchowy, wpływając na koordynację ruchów, poprawiając ich płynność i estetykę
- stanowi wspaniałą gimnastykę dla mięśni i stawów, przez co dziecko rozwija się szybciej od rówieśników
- jest świetną zabawą, która dostarcza nowych wrażeń (dziecko odbiera bodźce, których nie dozna na lądzie)
- reguluje sposób oddychania dziecka
- rozwija jego zmysły oraz przyspiesza rozwój psychofizyczny
- wspomaga odporność na choroby
- rozwija więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem
- wpływa na rozwój emocjonalny, a „pływające” niemowlęta są bardziej odważne i pewne siebie
- wspiera proces rehabilitacji u dzieci, u których z problemami z układem kostno- stawowym czy kręgosłupem.
Na co należy zwrócić uwagę wybierając się na basen z maluchem?
•    czy basen jest dobrze przystosowany do bezpiecznego używania go przez najmłodsze dzieci. Ważna jest nie tylko czystość, ale i temperatura wody. Dla dzieci 2-3 miesięcznych najlepsza temperatura to 37 stopni (są to specjalne baseniki). Dla dzieci większych, od 5-6 miesiąca to 32-34 stopnie.
•    czy na basenie jest odpowiednie miejsce do przewijania i ubierania dziecka, o odpowiedniej temperaturze otoczenia, bez przeciągów.
•    czy basen posiada łagodne zejście do wody.
•    ważna jest także głębokość wody. Powinna być dostosowywana do wieku dziecka i wynosić od 20- 120 cm. (od 2 miesięcy do 4 lat).
•    czy przed każdorazowym wejściem do basenu woda jest sprawdzona pod względem czystości i temperatury.
•    czy można skorzystać z pomocy/wskazówek instruktora.
Co zrobić, aby zabawa w basenie przypadła szkrabowi do gustu?
Kilka pierwszych wizyt dziecka na basenie warto spędzić z instruktorem, który nauczy nas zasad bezpieczeństwa, asekuracji i technik trzymania niemowlęcia. Podpowie, co zrobić w sytuacji, kiedy niemowlę zachłyśnie się wodą lub się przestraszy, jak i w co się bawić i co warto maluchowi pokazać. To, czy maluch zaprzyjaźni się z wodą w dużej mierze zależy od postępowania rodziców- nie tylko podczas pierwszej wizyty na basenie, ale i podczas każdorazowego wejścia do wody, a także podczas zabawy w niej.

•    Dziecko na basen należy wnieść otulone ręcznikiem, który zdejmujemy tuż przed wejściem do wody.
•    Wchodząc z dzieckiem do wody przytulajmy je do siebie, pozwólmy przyglądać się otoczeniu i mówmy do niego spokojnym głosem. Można też spacerować z niemowlakiem po wodzie, kładąc go przy tym a to na plecach, a to na brzuszku- w ten sposób oswajamy go z nowym otoczeniem.
•    Przed pierwszym zanurzeniem w wodzie zaleca się polać dziecko wodą, w celu stopniowego oswajania go, a samo zanurzanie powinno odbywać się „małymi kroczkami”- można na przykład podskakiwać z dzieckiem za każdym razem zanurzając je głębiej w wodzie, do momentu, aż cała jego główka znajdzie się tuż pod wodą.
•    Zabawę zaczynajmy dopiero po oswojeniu się malucha z wodą- nie spieszmy się.
•    Podczas pływania całe ciało dziecka powinno być zanurzone aż po barki- rodzice mają tendencję do początkowego zanurzenia dziecka, by potem podczas zabaw wystawiać malucha pleckami nad wodę- mokre plecki wyziębiają dziecko, powodując jego dyskomfort.
•    Kładąc dziecko pierwszy raz brzuszkiem na wodzie złapmy je pod paszkami, równocześnie podkładając kciuk pod jego brodę (początkowo trzymajmy dziecko blisko siebie, by potem stopniowo je oddalać).
•    Mokre ciało szybko traci ciepło, dlatego zaraz po wyjściu z wody należy dziecko szczelnie okryć i wytrzeć do sucha. Po kąpieli warto nasmarować ciałko dziecka kremem lub oliwką, gdyż zarówno woda ozonowana, jak i chlorowana bardzo wysuszają skórę.
•    Dla komfortu dziecka nie powinniśmy wchodzić z nim do basenu zaraz po jedzeniu, najlepiej zaś godzinę - półtorej po konsumpcji.
Pamiętajmy, by przed pójściem dziecka na basen, dokładnie zbadana je pediatra. Choć teoretycznie każde niemowlę może korzystać z dobrodziejstwa basenu, to przeciwwskazaniem do „nauki pływania” mogą być:
• niektóre choroby skóry,
• choroby zakaźne wieku dziecięcego,
• uczulenie na chlor, ozon (WAŻNE! mamy wybierają baseny z woda ozonowaną, sądząc, że jest ona lepsza dla skóry malucha; okazuje się jednak, że samo ozonowanie wody basenowej nie jest dostatecznym sposobem jej wyjaławiania; w tego typu basenach istnieje ryzyko zakażenia pasożytami lub bakteriami dróg moczowo-płciowych, na które z racji różnic anatomicznych bardziej podatne są dziewczynki niż chłopcy.)
• zakażenia i choroby układu moczowego, biegunka,
• refluks żołądkowo-przełykowy,
• ostre infekcje górnych dróg oddechowych
• niektóre przewlekłe choroby płuc
• silny katar czy okres rekonwalescencji
W Polsce nauka pływania nie jest powszechnie znana, nie ma też żadnej organizacji, która wpierałaby ten ruch. O ile w krajach rozwiniętych lekcje pływania są prowadzone od 20 lat, o tyle w Polsce szkoły pływania, gdzie maluchy mogą uczyć się tej umiejętności pod okiem specjalisty, mające przy tym odpowiednie warunki i wykwalifikowany personel- dopiero się tworzą. Powstaje ich coraz więcej, jednak nadal są one głównie w większych miastach: Warszawa, Kraków, Gdynia, Olsztyn, Wrocław, Poznań, Opole, Łódź, Kielce, Białystok, Katowice. Minusem jest również dość wysoki koszt zarówno korzystania z basenów, jak kursów „nauki pływania” niemowląt prowadzone przez instruktorów. Tak czy inaczej, jeśli tylko mamy możliwość - to wybierzmy się maluchem na basen.

Pielęgnacja niemowlęcia

Pielęgnacja niemowlaka – podstawowe zasady

Prawidłowa pielęgnacja niemowlaka uwzględnia przede wszystkim fakt, że skóra maleństwa jest na początku jeszcze bardzo cienka – pięć razy cieńsza niż u osoby dorosłej. Jej struktura nie jest jeszcze do końca rozwinięta i ustabilizowana. Dodatkowo gruczoły łojowe nie są jeszcze aktywne, co sprawia, że pielęgnacja niemowlaka skupia się przede wszystkim na utrzymaniu odpowiedniego nawilżenia skóry. Powierzchnia skóry jest ponadto w stosunku do masy ciała dużo większa niż u osoby dorosłej. Skóra charakteryzuje się także mniejszą odpornością na substancje szkodliwe. Pielęgnacja niemowlaka wymaga zatem przede wszystkim łagodnych i bezpiecznych dla niego produktów, z których nie powinno się rezygnować, gdyż sama woda może przyczynić się do jeszcze intensywniejszego wysychania skóry . Łagodne, odżywcze produkty do pielęgnacji zapobiegają temu procesowi.

Pielęgnacja niemowlaka z cerą skłonną do alergii

Jeśli mamy do czynienia z maleństwem o wyjątkowo wrażliwej skórze, to w tym wypadku pielęgnacja niemowlaka wymaga całkowitej rezygnacji ze środków konserwujących, barwników i aromatów, które mogą wywoływać alergie. Tutaj pielęgnacja niemowlaka to przede wszystkim możliwie naturalne produkty, z niewielką ilością substancji dodatkowych. Im ich mniej, tym mniejsze także ryzyko, że taka pielęgnacja niemowlaka będzie dla niego szkodliwa.

Pielęgnacja niemowlaka – zalecane produkty

Pielęgnacja niemowlaka będzie na pewno łatwiejsza z maścią na odparzenia zawierającą pantenol, chusteczkami nawilżającymi wolnymi od substancji zapachowych, środków do kąpieli bez mydła, a także olejku do masażu. Pielęgnacja niemowlaka w obszarze twarzy to przede wszystkim odpowiedni krem lub mleczko. Nie stosuj natomiast pudrów i zasypek, gdyż zatykają one tylko pory.

Pielęgnacja niemowlaka – jak często?

Kremować buzię dziecka możesz 1-2 razy dziennie. Obowiązkowo powinnaś to robić za każdym razem po kąpieli  lub myciu dziecka. Maleństwo będzie się czuło szczególnie dobrze, jeśli w prezencie zafundujesz mu masaż specjalnym olejkiem. Pielęgnacja niemowlaka specjalnym kremem jest także ważna przed wyjściem na spacer – zwłaszcza zimą. Używaj na te okazje specjalnych kremów ochronnych, które natłuszczają skórę. Zapobiegają one bowiem skutecznie powstawaniu odmrożeń.

Pielęgnacja niemowlaka – kąpiele

Pielęgnacja niemowlaka naturalnie obejmuje także kąpiele, które są pięknym rytuałem przed snem. Nie stanie się nic złego, jeśli będziesz kąpała swoje dziecko co trzy dni. Jednak dopiero wtedy, gdy pępek  się już zagoił i oczywiście nie za długo. Możesz użyć specjalnego odżywczego olejku do kąpieli. Wtedy nie będziesz musiała nakładać żadnych dodatkowych kremów po kąpieli.

 

 

Pielęgnacja niemowlaka - kontakt ze skórą

Kontakt dziecka ze skórą jest w pierwszych miesiącach szalenie ważny. W ten sposób dziecko doświadcza bezpieczeństwa i miłości. Pomaga także wzmocnić zaufanie. Tak zwany kontakt „skóra do skóry” to pielęgnacja niemowlaka, która dodatkowo pomaga Ci lepiej go poznać. Jest to także świetna okazja do wymiany czułości, wzmagająca radość z nowego członka rodziny.

Pierwsze tygodnie niemowlęcia

Pierwsze tygodnie

Pierwsze tygodnie zarówno dla świeżo upieczonej mamy jak i dla dziecka należą do okresu polegającym na aklimatyzacji z nową sytuacją. Co prawda przez pierwsze doby, noworodek zajmuje się przede wszystkim swoją ulubioną czynnością czyli spaniem, to jednak opieka nad nim wymaga niezwykłej delikatności, a także wyczucia. Maluszek nie jest w stanie w żaden sposób zakomunikować co mu dolega. Jedyne co potrafi płakać.
Pierwszy tydzień może być najcięższy. Ponieważ noworodek nie tylko traci na wadze, ale również może zachorować na żółtaczkę fizjologiczną. Nie jest to groźne, ale na pewno powoduje u malucha pewien dyskomfort i rozdrażnienie. Podobne emocje mogą pojawić się u świeżo upieczonej mamy. Jeśli kobieta cierpi na bardzo duże rozregulowanie hormonów, to raczej można tutaj mówić o kiepskim samopoczuciu, płaczliwości. Trzeba wtedy obserwować, czy nie pojawiają się pierwsze dni depresji poporodowej. Jeśli jednak jest to tylko wahanie nastroju trwające maksymalnie kilka dni, można to uznać za normalne. Jeżeli jednak ten stan się przedłuża, trzeba zastanowić się nad zasięgnięciem pomocy z zewnątrz.

W drugim tygodniu może być nieco raźniej. Kobieta zaczyna się przyzwyczajać do faktu, że ma dziecko. Mitem jest to, że instynkt macierzyński pojawia się jak z automatu. Oczywiście przyjściu na świat dziecka towarzyszą silne emocje, ale to jest nieco ubarwione na filmach i w serialach, że matka doskonale wie czego potrzebuje jej dziecko. Na tym etapie pojawiają się pierwsze objawy zdrowego rozwoju dziecka – mianowicie czy jest chociażby karmiony na żądanie.
Kolejny tydzień może przynieść jeszcze więcej obowiązków, takich jak szukanie rozwiązań na męczące noworodka kolki, czy też obcinanie paznokietek, które rosną w bardzo szybkim tempie. A wiadomo jest, że maluch może się przez nie bardzo mocno podrapać.
Gdy maluszek nieco oswaja się już z otoczeniem i zaczyna powolutku reagować na znajome twarze, to rodzina i inni bliscy chętnie chcą go zobaczyć. Oczywiście to jest wielka radość, że pojawił się na świecie malutki człowiek, jednak nie należy z tej radości zapominać o jego bezpieczeństwie. Urządzanie wielkich spotkań rodzinnych i przenoszenie go z rąk do rąk, będzie po prostu nierozsądne. Dlatego najlepszym rozwiązaniem będzie umawianie się na kolejne spotkania po 2-3 osoby. Może to nieco przypominać audiencje, ale maluszek nie tylko przy większej ilości osób może czuć się przestraszony, to również należy pamiętać że jest bardziej narażony na różne infekcje bardziej niż dorosły człowiek. Dlatego nie powinno być mowy o przychodzeniu w odwiedziny osób, które są przeziębione.

Jeśli tylko są takie możliwości, to wszelkie poradniki opisują, że karmienie piersią malutkiego człowieka jest jak najbardziej wskazane. Nie należy się przejmować, jeśli z początku nam to nie wychodzi. Nie jest to rzecz, którą się umie nie wiadomo skąd. Wszystkiego należy się powoli i spokojnie nauczyć. Im większe zniecierpliwienie będzie, że nam nie wychodzi, tym większe prawdopodobieństwo będzie, że znowu maluch nie będzie chciał jeść, albo pokarm nie zacznie się pojawiać.
Zatem do wszystkiego należy podejść z cierpliwością i świadomością, że nie wszystko od razu musi nam się udawać. Nie można wierzyć w żadne bajki, że kobieta w minucie po urodzeniu dziecka staje się alfą i omegą w kwestii jego wychowania. Poza tym od tego jest położna, która ze spokojem powinna poinstruować świeżo upieczoną mamę jak ma przystawić noworodka do swojej piersi.
Najważniejsze jest prawidłowe ułożenie noworodka. Prosta zasada do zapamiętania, brzuszek dziecka do brzucha matki, a także skierowanie jego buzi do brodawki jest kluczem do sukcesu, czyli do nakarmienia dziecka. Oczywiście maluszek nie od razu musi mieć odruch ssania. On jeszcze nie wie czym jest mleko matki, a także jak się powinno jeść. Oboje się musicie nauczyć nowej dla was umiejętności. Dlatego nie denerwuj się na swoje dziecko. On jest zielony w tej kwestii, tak samo jak ty (jeśli po raz pierwszy zostałaś matką).
Ponadto nie można zapominać, że to dziecko dostawiamy do piersi, a nie pierś do dziecka. Inaczej możemy zrobić mu krzywdę. Prawidłowe karmienie charakteryzuje się tym, że maluch ma szeroko otwartą buzię, a także wywinięte do zewnątrz wargi. Żeby sprowokować u niego otworzenie dziecka, można dolną wargę poruszyć, w ten sposób noworodek ją rozchyli.
Odruch ssania wywołuje zazwyczaj, że na jeden taki odruch przypada połknięcie jednej porcji. Czasami noworodek gromadzi mleko w buzi i dopiero ma odruch łykania. Jeśli masz dalej problemy z karmieniem swojego dziecka, warto pójść do poradni laktacyjnej. Może się okazać, że nadal nie znaleźliście dla siebie komfortowej pozycji. Ale pamiętaj, nie denerwuj się. Ponieważ Twoje rozdrażnienie błyskawicznie przeniesie się na gorsze samopoczucie dziecka.
Według specjalistów karmienie powinno się odbywać na żądanie. Oznacza to, że maluch średnio co 1,5 – 2 h powinien być niespokojny lub płakać, żeby otrzymać pokarm. Co zatem należy zrobić, jeśli maluch śpi i nie woła o jedzenie. Czy należy się cieszyć, że jest to spokojne dziecko nie domagające się swoich potrzeb? Niestety, prawda jest nieco inna. Noworodka należy budzić w mniej więcej regularnych odstępach czasu do karmienia. Wtedy przystawiamy je do piersi, nawet jeśli wydaje się ono senne lub znużone. Nie można dopuścić do tego, żeby jadł rzadziej niż ok. 8 razy na dobę w regularnych odstępach czasu. W innym przypadku maluszek szybko zacznie tracić na wadze.

Pierwszy spacer noworodka

Na pierwszy spacer z noworodkiem możesz iść kilka dni lub kilka tygodni po porodzie - wszystko zależy od pory roku! 

Jak ubrać dziecko? 

Jak długo spacerować? 

 

 

• Pierwszy spacer z noworodkiem to wielkie wydarzenie w waszym życiu (robicie to właśnie pierwszy raz), zatem nie ma się co dziwić twoim nerwom i emocjom. Masz dużo pytań i chcesz żeby wszystko dobrze poszło, żeby dziecko było zadowolone i spokojne? To się uda, jeśli będziesz postępować spokojnie i zgodnie z naszymi radami.

•  Już od pierwszego tygodnia życia noworodka można z nim wychodzić na spacery. Oczywiście zależne jest to od pory roku, dlatego przyjmuje się, że w pierwszym tygodniu życia wychodzimy w porze ciepłej, czyli wiosenno – letniej. Jeżeli dziecko urodziło się w porze jesienno – zimowej najlepiej na pierwszy spacer wybrać się w 2 - 3 tygodniu życia noworodka. Oswajanie dziecka z temperaturą panującą na dworze można rozpocząć od tak zwanego „balkonowania”. Polega ono na tym, że ubrane odpowiednio do temperatury dziecko stawiamy przy otwartym oknie,lub jeżeli  macie  balkon ,to można wyjechać na balkon wózkiem i ubrać dziecko odpowiednie do pory roku

 

 

1. Wybierz termin na pierwszy spacer z noworodkiem

Latem lub póżną wiosną/wczesną jesienią - kiedy na dworze jest tak ciepło, jak w domu - możesz wyjść z dzieckiem już tydzień po porodzie.

Gdy na dworze jest chłodniej, przed pierwszym spacerem konieczne jest werandowanie. Ubierz noworodka tak jak na spacer (o tym niżej), ułóż w wózku i postaw go przy otwartym oknie (po trzech dniach możesz wystawić na balkon). Pamiętaj o posmarowaniu buzi tłustym kremem 20 minut przed wyjściem (wybierz odpowiedni krem ). Werandowanie rozpocznij w 3. tygodniu życia. Powinno ono trwać 5–10 minut. Stopniowo wydłużaj je do 20–30 minut. Gdy na dworze jest mróz lub silny wiatr – postaw budkę, nie pozwól by na dziecko mocno wiało.

 Na spacer możecie wyjść po 4 dniach werandowania. Jeśli jest bardzo zimno, zrezygunj ze spacerów, weranduj dziecko nawet przez tydzień lub dwa.

2. Dobrze ubierz dziecko

W bardzo ciepłe dni - nie masz problemu. Ubierz malca w lekkie body, ewentualnie załóż skarpetki i przykryj go kocykiem (w upalne dni świetnie się sprawdza flanelowa lub tetrowa pieluszka).

Gdy jest chłodniej, sprawa się komplikuje i ilość ubrań musisz dostosować do temperatury.

• Zazwyczaj wystarczy podwójna warstwa spodnich ubranek (body, kaftanik i śpioszki, sweterek lub dres) i kombinezon (powinien być luźny, bo powietrze pomiędzy nim a pozostałymi ciuszkami pełni funkcję izolatora).
• Rączki i nóżki dziecka muszą być dobrze przykryte kocykiem, bo przecież malec prawie się nie rusza.
• A na główkę ciepła czapka (uszy, czoło powinny być zakryte).

Dzieci często nie lubią ubierania, dlatego wybieraj ciuszki wygodne do zakładania, np. na zatrzaski, rzepy albo suwaki.... czym mniej tym lepiej .

3.  Wybierz odpowiednią porę na spacer z noworodkiem

Znaczenie ma temperatura powietrza, jego wilgotność (im jest ona wyższa, tym mocniej dziecko będzie odczuwać chłód) i wiatr (gdy jest porywisty, spacer lepiej zastąpić werandowaniem).
W chłodnych miesiącach najlepsza pora na spacer to wczesne popołudnie, gdy jest najcieplej (między 12:00 a 14:00), ale dużo zależy od pogody. Gdy jest zmienna, idealna może okazać się na przykład czwarta po południu, gdy przestanie siąpić wiosenny kapuśniaczek.
Latem lepiej wyjść rano, około godziny 9 lub 10, kiedy nie ma jeszcze skwaru.
Ważny jest też rytm dnia dziecka – na spacer najlepiej iść po karmieniu i drzemce.

4. Spacerujcie około 30 minut

Pierwszy spacer nie powinien być dłuższy niż 30-40 minut. Jeśli dziecko jest niespokojne i płacze, można go skrócić, ale tak dzieje się rzadko - dzieci zazwyczaj uwielbiają spacery i po prostu je przesypiają. Spacer wydłużaj każdego dnia o kolejne kilka minut, aż dojdziesz do jednej godziny (w dni, gdy pogoda Wam nie sprzyja) i trzech, gdy świeci słońce.

Ważny jest wózek i codzienne spacerowanie

Spacer dla zdrowia
Znajdź w okolicy domu park lub skwer, który jest oddalony od ruchliwych ulic. Regularne wychodzenie na świeże powietrze z dzieckiem to najlepszy sposób na jego zahartowanie. Młody organizm uczy się radzić sobie w zmiennych warunkach i uodpornia się. Nawet lekki katar nie jest powodem do rezygnacji ze spaceru. To, że zwiększa się ilość wydzieliny z noska po powrocie do domu, nie jest niepokojące – w ten sposób oczyszczają się drogi oddechowe.

Kąpiel niemowlęcia

Kąpiel noworodka i niemowlaka....

Kąpiel niemowlaka jest wielkim wyzwaniem zarówno dla rodziców jak i dla dziecka. Zadaniem rodziców jest sprawienie aby kąpiel była dla dziecka przyjemnością a nie złem koniecznym, tym bardziej, że jest ona wstępem do spania. Ważne, by rodzice zapewnili warunki sprzyjające przyjemnej kąpieli.

 W pierwszych kilku miesiącach życia niemowlęcia codzienna kąpiel nie jest konieczna pod warunkiem, że obmywamy pupę po każdej zmianie pieluszki.

 Warto jednak kąpać dziecko codziennie, gdyż uczymy je przez to planu dnia np. rozróżniania poranka od wieczora.

W pomieszczeniu, w którym będzie kąpane dziecko powinno być ciepło ok. 24 – 25 stopni. Temperatura wody natomiast powinna mieć 37 stopni. Jeżeli nie mamy termometru wodę można sprawdzić łokciem, jeśli nie odczuwamy ani chłodu ani wyraźnego ciepła to woda ma odpowiednią temperaturę do kąpieli. 

  Niemowlęta i małe dzieci najlepiej kąpać w wanience. Nie trzeba do niej nalewać dużo wody. Wystarczy jej tyle aby przykrywała dziecko do połowy.

 Dopóki nie nabierzemy wprawy najlepiej unikać stosowania płynów do kąpieli z oliwką ponieważ skóra dziecka staje się ślizga i może się ono nam wyślizgnąć przy wkładaniu lub wyjmowaniu z wanienki. 

Najlepszym  zakupem dla początkujących rodziców są dostępne na rynku gąbki do kąpieli, . Należy jednak pamiętać aby je wymieniać.

 

Przed zanurzeniem dziecka w wodzie należy przygotować  niezbędne do kapeli akcesoria. Maluszka ani na chwile nie można zostawiać samego na przewijaku, a już tym bardziej samego w wodzie! 

 Dziecko zanurzamy pomalutku w wodzie, gdyż gwałtowne zetknięcie z wodą może przestraszyć dziecko. Gdy dziecko jest już we wanience podtrzymujemy ręką plecki, barki i główkę utrzymując górną część ciała nieco wyżej. Najlepiej uchwycić palcami bark dziecka co zabezpieczy go przed wyślizgnięciem. Drugą ręką można myć i opłukiwać maluszka.

Skóra niemowlęcia

Skóra niemowlęcia nie jest w pełni dojrzała i różni się od skóry osób dorosłych. Dopiero po ukończeniu 2,5 – 3 lat zaczyna przypominać skórę dorosłego. U donoszonego noworodka naskórek jest tylko trochę cieńszy niż u osoby dorosłej. Ma mniej kwaśny odczyn, a wartość typową dla dorosłego osiąga po ukończeniu kilku tygodni życia. Słabiej produkuje barwnik dlatego jest bardziej wrażliwa na światło słoneczne. Jest mniej elastyczna i jaśniejsza. W skórze noworodków i niemowląt znajduje się mniej gruczołów potowych o znacznie gorszej czynności, dlatego gorzej adaptują się do wysokiej temperatury i są bardziej podatne na przegrzanie.

Osłonka do wózka lub fotelika Xplorys

Osłonka holenderskiej firmy Xplorys to w 100 % bawełniana osłona, która gwarantuje ochronę przed światłem, deszczem słońcem i wiatrem.

Jej użycie jest łatwe i szybkie, dzięki specjalnym kółkom, na których trzyma się osłonka i sznureczkom do przywiązywania.

Osłonkę  przyczepia się do wózka oraz fotelika samochodowego.

 Może być przyczepione do wózka lub fotelika na stałe, a jeśli nie jest potrzebne, wystarczy osłonkę zwinąć do góry i przypiąć paskami na rzep.

Osłonka to idealny sposób, aby uchronić dziecko przed ostrym światłem, silnym wiatrem, deszczem, śniegiem oraz niebezpiecznym słońcem. Dzięki osłonce dziecko może spać nawet w najbardziej słonecznym lub oświetlonym miejscu.

W skład zestawu wchodzi:
-osłonka
-kolory:kremowy,niebieski,róż,popiel
-4 zaczepy

Przybliżone wymiary osłonki:

 53 cm (szer.) x 48 cm (wys.)

Jaki wózek wybrać ???

Dziś spróbuję zmierzyć się z niezwykle poważnym i chyba najbardziej kłopotliwym dla młodych rodziców wyborem. Wózek dla dziecka. Wchodząc do sklepu stajemy przed taką ilością modeli, a każdy inny, a każdy najlepszy, że można albo załamać się i wyjść, albo strzelić w ciemno i coś kupić. Ja strzelałam. Wiadomo – wózek kupić trzeba, nie jest to coś nad czym gdy pojawi się dziecko mamy czas kręcić nosem. Bardzo żałowałam wtedy, że nie trafiłam na kogoś, lub na artykuł, który by na wózek dziecięcy spojrzał z każdej strony i po prostu go ocenił. Czy trzeba wydawać całą miesięczną pensję przeciętnego Polaka by kupić dobry wózek dziecięcy? Nie, ale trzeba do tego się przygotować, odpowiedzieć sobie na kilka pytań i uzbroić się w cierpliwość, ponieważ modeli jest mnóstwo.

 

Wózek wielofunkcyjny – głęboko-spacerowy. Jeden wózek – jeden wydatek. Tylko czy warto? Ja ze swojej strony radzę pozostanie przy dwóch wózkach, mimo że i ten typ ma swoje zalety. Głównie jednak stawia się w nich na wielofunkcyjność i wygodę rodzica – często można również z tego wózka zrobić 3 funkcyjny  tzn dołożyć  fotelik samochodowy,który można zamontować na stelażu ,ale muszą być adaptery które montuje się na stelażu wózka. Po prostu wszystko w jednym i tym chcą wygrać. Ale wady jest sporo – po pierwsze wózki wielofunkcyjne dla dzieci są ciężkie po drugie są najdroższymi wózkami na rynku, po trzecie – wózki nie są wygodne w użytkowaniu – duże, niezgrabne, ciężki i ciężko się je składa/rozkłada. Znam wiele osób, które z zakupu wózka wielofunkcyjnego były bardzo niezadowolone. 
Spacerówka, czyli wózek, który pojawić się musi kiedy dziecko wyrasta z gondoli. Zalety: na pewno lekkość i poręczność, po złożeniu zajmuje mało miejsca, a użytkuje się je naprawdę długo, właściwie aż dziecko zupełnie nie wyrośnie z wózka. Są zwykle bardzo wygodne w użytkowaniu, łatwo się je reguluje, dziecko może w nich siedzieć lub leżeć. Wady: dobra spacerówka potrafi być dość droga, a z kolei tańsze modele są awaryjne i nietrwałe. Trudno trafić na spacerówkę w uniwersalnym rozmiarze, tak regulowaną, by mogło z niej korzystać i roczne dziecko i 3latek.
Pamiętać :Spacerówka musi się rozkładać na płasko  dziecko musi mieć dużo miejsca ,ważne ,żeby nie była kubełkowa
Inne ważne kryteria
Kiedy już zdecydujecie się na jakiś typ wózka musicie sprawdzić jeszcze szereg rzeczy już na konkretnym modelu.
Waga - staraj się kupić wózek jak najlżejszy, podnieś go oceń. Najlżejsze i najbardziej wytrzymałe są wózki dziecięce o aluminiowych stelażach, więc wstępnie możesz zwrócić uwagę na takie właśnie modele. Wózek może nie wydać Ci się ciężki, ale nie należy zapominać, że na spacerze dochodzą kolejne kilogramy – dziecko, torba z potrzebnymi rzeczami, a nierzadko również zakupy.
Kółka - które były moją osobistą zmorą. Koniecznie niech będą pompowane, tak by można jeździć w każdych warunkach i skręcające – ciągłe przestawianie ciężkiego wózka na dłuższą metę jest wyczerpujące. Zwróć uwagę również na ich rozmiar – w zależności od tego czy mieszkacie w mieście, czy na wsi, a może po prostu w pobliżu lasu, gdzie będziecie spacerować wybierzcie mniejsze lub większe. Do jazdy po chodnikach – mniejsze, po miękkiej nawierzchni – większe. Jeśli będziecie korzystać z komunikacji miejskiej warto wybrać wózek z mniejszym rozstawem kół, ponieważ większy wózek może nie mieścić się w wejściu (kolejny błąd, który popełniliśmy!).
Wymiar - zrobić różnice może dosłownie centymetr lub dwa – wejść lub nie wejść do samochodu. Wózek trzeba nosić po schodach, wprowadzać w różne miejsca – gdy jest za szeroki wiele czynności zmienia się w męczarnię. Warto spróbować wybrać taki wózek, który po złożeniu zajmuje jak najmniej miejsca, choćby po to by przez 3-4 lata nie zajmował całego korytarza.
Wygodna obsługa - szukajcie modelu, który da się składać i rozkładać jedną ręką, bez użycia siły i bez szarpania, tak by nawet gdy dziecko śpi można było wszystko spokojnie robić. Ma być zwrotny, lekki, sprawdź czy dostęp do koszyka na dole jest odpowiedni, czy wszędzie dosięgasz, czy elementy ruchome gładko chodzą. Jeśli już na początku z wózkiem trzeba się siłować – lepiej odpuścić.
Amortyzacja - wózkiem nie może trząść na byle korzeniu, szczególnie istotne jest to przy gondolach, gdzie wstrząsy mogą okazać się niebezpieczne!
Oparcie w wózkach wielofunkcyjnych i spacerówkach - powinno być regulowana i to najlepiej od pozycji wyprostowanej aż do pozycji zupełnie leżącej. Musi być solidne i łatwe w obsłudze, tak by nie opadało samo, ale też by nie trzeba się z nim szarpać. Regulacja powinna mieć kilka stopni.
Tapicerka – koniecznie niech będzie odpinana, aby można było ją wyczyścić. Z naturalnych, nieuczulających i nie powodujących odparzeń materiałów. Lepiej wybieraj kolory jasne, odbijające światło i niejaskrawe. Zwróć uwagę również na budę – powinna być wykonana z grubego materiału – by nie przepuszczała światła i dawała cień.
Zabezpieczenia - w wózku spacerowym powinny być (najlpiej pięciopunktowe) pasy zabezpieczające, poza tym barierkę, którą w razie potrzeby można odpiąć oraz regulowany podnóżek.
Hamulce - powinny blokować koła całkowicie!
Akcesoria - a więc różnego rodzaju torby, kosze, parasolki, ocieplacze, czy folie przeciwdeszczowe. Jeśli nie będzie ich w komplecie – będzie trzeba prawdopodobnie kupić je osobno, warto o tym pamiętać.
I na koniec – nie oszczędzajcie na wózkach! Od nich zależy bezpieczeństwo waszych dzieci, ale też dobre samopoczucie! Dobry wózek dziecięcy, to podstawa!

Żółtaczka fizjologiczna

Żółtaczka fizjologiczna występuje średnio u 60-80% noworodków. Jej objawem, w zależności od poziomu bilirubiny, jest brzoskwiniowy odcień skóry oraz żółtawy kolor gałek ocznych. W ogromie przypadków ten typ żółtaczki nie jest groźny dla dziecka, jednak nie można jej lekceważyć.

Skąd się bierze żółtaczka u noworodków?
Ponieważ dziecko nie może samodzielnie oddychać w łonie matki, tlen dostarczany jest mu przez łożysko. Transportują go czerwone krwinki czyli ERYTROCYTY, których w organizmie rozwijającego się malucha w brzuchu mamy jest więcej niż we krwi noworodków, oraz inna jest hemoglobina, zwana płodową.

Gdy po porodzie dziecko zaczyna samodzielnie oddychać, wykorzystując płuca, erytrocyty z hemoglobiną płodową muszą być wymienione na hemoglobinę normalną i krwinki zaczynają się bardzo szybko rozpadać. W wyniku rozpadu z każdej z krwinek uwalnia się hemoglobina (czerwony barwnik krwi), a ta zostaje przetworzona w żółtawy barwnik zwany BILIRUBINĄ.
Gdy wszystko przebiega bez problemów, bilirubina po przetworzeniu przez wątrobę trafia wraz z żółcią do jelit, gdzie następnie jest wydalana wraz z kałem i moczem. Niestety wątroba noworodka jest jeszcze niedojrzała i nie jest w stanie sprawnie metabolizować bilirubiny, zatem pozostaje w krwiobiegu barwiąc na żółto ciało dziecka - widzimy to w skórze i na śluzówkach.


Jak długo trwa żółtaczka fizjologiczna?
U noworodka urodzonego w terminie pierwsze zażółcenia na skórze można zauważyć już w drugiej lub trzeciej dobie życia. Potem, mniej więcej w czwartym/piątym dniu, stają się bardziej widoczne, żeby potem stopniowo słabnąć. Prawidłowo trwa to nie dłużej niż 14 dni.
U wcześniaków żółtaczka zaczyna się trochę później, bo około piątego dnia życia. Może trwać znacznie dłużej – nawet do 3 tygodni.
Żółtaczka – groźna czy nie?
Żółtaczka fizjologiczna tak naprawdę nie wymaga leczenia. Podczas pobytu w szpitalu noworodkowi profilaktycznie pobierana jest krew, aby sprawdzić poziom bilirubiny, gdy dziecko jest zbyt żółte. Gdy poziom barwnika zaczyna spadać, dziecko można wypisać do domu.
Choroba czasem może być groźna i, choć to rzadkie przypadki, zdarzają się powikłania. Jeśli poziom bilirubiny jest zbyt wysoki, towarzyszy jej dodatkowo infekcja lub odwodnienie, konieczne jest leczenie, aby ta nie przeniknęła do mózgu, powodując nieodwracalne zmiany.
Ważne:
Jeśli u dziecka donoszonego objawy żółtaczki pojawiły się już w pierwszej dobie życia lub dopiero w drugim tygodniu, być może nie jest to fizjologiczna żółtaczka. W tej sytuacji niezbędne będą dodatkowe badania w celu ustalenia przyczyny.
Metody leczenia
„Solarium”
Fototerapia czyli noworodkowe „solarium” to jedna z najpopularniejszych metod leczenia żółtaczki. Efekty są najczęściej widoczne już po 1.-2. dobie naświetlania. Światło ze specjalnych świetlówek (najczęściej niebieskie), o odpowiednio dobranej długości fali, rozbija w skórze cząsteczki bilirubiny, dzięki czemu przestają być groźne dla układu nerwowego dziecka.
Podczas fototerapii noworodek musi być rozebrany, wtedy leczenie jest bardziej skuteczne. Malucha kładzie się w łóżeczku, natomiast wcześniaka w inkubatorze.
Na oczy malucha zakłada się specjalną, nieprzezroczystą opaskę lub okulary, które przypominają trochę gogle narciarskie. Mają one za zadanie chronić oczy dziecka przed promieniowaniem, dlatego przez cały okres leczenia należy stale kontrolować czy ochraniacze się nie zsunęły. W trakcie fototerapii zaleca się również przemywanie oczu roztworem NaCl, mniej więcej co 3-4 godziny. Dodatkowo chłopcom należy zakryć jądra.
Fototerapia przerywana jest tylko na karmienie lub ewentualne badania. W trakcie terapii należy uzupełniać płyny oraz białka w organizmie dziecka.
Przetoczenie krwi
Metoda ta stosowana jest, gdy poziom bilirubiny przekracza bezpieczne granice. Kilka dni po transfuzji organizm powinien wrócić do normy, a maluch do formy.
Karmienie piersią, a żółtaczka
Żółtaczka nie jest przeciwwskazaniem do karmienia naturalnego. Lekarze wręcz zalecają karmić piersią, ponieważ jest to najlepsza metoda na pobudzenie pracy jelit malucha.
Zdarza się, że u dzieci karmionych naturalnie poziom bilirubiny znacznie wzrasta i utrzymuje się nawet do 2-3 miesięcy. Poszukać wówczas należy ukrytej infekcji. Zawsze powinno się skonsultować z lekarzem.